niedziela, 23 września 2012

2 w 1

Dziś będzie mało odkrywczo, acz dość ciekawie. Jako osoba z tzw.opóźnionym zapłonem (ew. ogromnym poziomem lenistwa) chciałam przedstawić Wam dwa seriale, które ostatnio wywarły na mnie pozytywne wrażenie. Po pierwszy z nich sięgnęłam dzięki wielu zachęcającym opiniom, drugi to można by rzec swoisty dinozaur współczesnej kontrowersyjnej tematyki LGBT.

 1. "Dziewczyny"/"Girls"- jak najlepiej opisać życie młodych-dorosłych, wkraczających w okres pomiędzy końcem studiów, a przyzwoitą pracą? HBO za pomocą zgrabnego scenariusza Leny Dunham, (która również wciela się w główną bohaterkę serii) opowiada ten nieznany większości producentów rozdział,obdarty ze słodkiej otoczki blichtru. Postaci dramy, mimo, że tak jak w słynnym "Seksie w wielkim mieście" są czterema przyjaciółkami, bynajmniej nie spotykają na swej drodze samych kolorowych przygód.
 Hannah (Lena Dunham) właśnie dowiedziała się od rodziców, że nie będą więcej wspomagać ją finansowo. Najlepsza koleżanka, a zarazem współlokatorka Hannah, Marnie (Allison Williams) nie może dłużej znieść swojego nad opiekuńczego chłopaka. Jessa (Jemima Kirke) mimo, że wydaje się być najbardziej wyluzowana wśród reszty, wiecznie podróżuje próbując uciec od odpowiedzialności. Shoshanna (Zosia Mamet) zaś to hiper-aktywna, błądząca w serialowych marzeniach 22-latka, z ciążącym piętnem dziewictwa. Mimo wielu różnic zarówno w ubiorze, czy charakterze, każda z dziewczyn w lepszy lub gorszy sposób wspiera siebie nawzajem, próbując znaleźć wyjście z sytuacji. Nie jest to jednak tak wspaniały świat do jakiego przyzwyczaiła nas telewizja. 

 Tytułowe dwudziestoparolatki nie kochają swojej roboty, nie mogą znaleźć pracy, są również często bez gotówki i nie stać ich na luksusy. Ich mieszkania są równie zasyfiałe jak w każdym innym kraju. Seks, mimo, że jest tu dość powszechny,  nie wzbudza pozytywnych emocji. Jest zobrazowany naturalistycznie, niekiedy wręcz odpychająco- co gryzie się z konwencją chociażby takiej "Plotkary".
 Spójrzmy na wiodącą bohaterkę- ma nadwagę, nie jest piękna, ma problemy z facetem, (traktującym ją głównie jako panienkę do łóżka) i nic nie przychodzi jej łatwo. Hannah jest równie irytująca jak każdy człowiek z krwi i kości. Marnie i Jessa,choć wybijają się swoim wyglądem, nie robią zawrotnej kariery, jak  w przysłowiowym amerykańskim śnie.
"Dziewczyny" jak na razie doczekały się jednego sezonu, który w moim odczuciu oglądało się całkiem dobrze. Pytanie tylko, czy są wstanie mnie jeszcze czymś zaskoczyć?


2. "Queer as folk, UK"- popełniłam to niewybaczalne faux- pas i miast zabrać się na początku za oryginał, dorwałam się do amerykańskiej wersji. Jednakże moja narastająca obsesja na punkcie Aidana Gillena, kazała mi jak najszybciej nadrobić ten haniebny błąd. Mimo, że pierwszy odcinek nie zrobił na mnie ogromnego wrażenia (a co chwilę było 'Oł maj god, Stuart to Littlefinger!'), szybko wchłonęłam te fantastyczne dwa sezony.
      Poznajcie dwóch gejów z Manchesteru: Stuarta Alana Jones'a (Aidan Gillen) i Vincenta Tylera (Craig Kelly). Stuart to typ pewnego siebie, bezczelnego zawadiaki, który może mieć kogo zechce. Vince-najlepszy przyjaciel Stuarta, jest w nim sekretnie zakochany, a jego oddanie wielokrotnie przysparza mu kłopotów. Podczas kolejnej nocnej eskapady, ci dwaj panowie trafiają na Nathana (Charlie Hunnam)-piętnastoletniego młodzika, zupełnie nowego w środowisku homo. I tak owa trójka połączy ze sobą swoje losy, prowadząc nas  w coraz ciekawsze i intrygujące zdarzenia.


  Nie ukrywam, że miałam opory przed tym serialem. Porównywanie dwóch wersji było wręcz nieuchronne, tak więc i tutaj się bez tego nie obędzie;). Jeśli chodzi o kreacje aktorskie, to UK po prostu wymiata. Tak, Stuart Alan Jones to już postać kultowa, a Gale Harold, mimo, że swoją aparycją zdaje się przewyższać swojego poprzednika, nie dorasta mu w innych kwestiach. Brian Kinney faktycznie może ma ładną buźkę i jest dobrze zbudowany, ale nie ma tej niesamowitej iskry. Stuarta można nie lubić, ale faktem jest, że tak zagrać można tylko raz (i uwaga, nie hejtuję tu Gale'a, ale Aidan zwyczajnie ma  lepszy warsztat). Vince również wypada inaczej, niż jego juesejowski odpowiednik. Michael jest nazbyt infantylny i bardzo szybko denerwuje widza. Rozumiem fascynację serialem, ale komiksy? To już niekoniecznie da się przełknąć. Mimo tych paru pozytywów, główną wadą QAF UK jest brak rozbudowanych postaci pobocznych. Lindsay i Melanie, czy świetna Debbie (aka Hazel)- nie uraczycie ich wątków w takiej ilości jak w pięcio-sezonowej produkcji z 2000 roku. Co do humoru, wiadomo, że brytole mają swój specyficzny styl, a amerykanie stawiają na więcej lukru i moralizatorstwa. Osobiście mocniej wkręciłam się w pierwowzór, choć nie ukrywam, że mniejsza ilość odcinków miała na to wyraźny wpływ.

No i tyle na dziś. Jeśli macie inne serialowe propozycje, chętnie je poznam;)


14 komentarzy:

  1. Stuart Alan Jones, you twat.

    (W mojej głowie ta kwestia zawsze jest wypowiadana z odpowiednim akcentem, ale ja uwielbiam QaF UK - wersji amerykańskiej nie zdzierżyłam.)

    I strasznie żałuję, że nigdy nie dane mi było zobaczyć "Burzy" z Gillenem jako Arielem na trapezie. Gupie sztuki teatralne.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja czasem żałuję, że nie mieszkam w UK xD Ten akcent to istny miód na serce :D

      Usuń
  2. Zainteresowałaś mnie "Dziewczynami". Nie słyszałam o tym serialu, ja to w ogóle jakbym w innym stuleciu żyła. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ja dowiedziałam się zupełnie przypadkiem ,nie żeby u nas o tym mówili;] ;)

      Usuń
  3. "Girls" wg plotek sa faworytami do nagrody Emmy co strasznie mnie cieszy bo jest to seria warta obejrzenia, no i czekan na drugi sezon ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. No już chyba nawet dostały jedną statuetkę;) I w końcu główna bohaterka nie jest mimozą z żurnala ;p

      Usuń
  4. Zaczynam żałować, że nie mam tego HBO. Kurcze taki prosty w swoim zamyśle serial, a wygląda na wielki sukces. Uwielbiam "Sex and the city" i strasznie mi sie za nim tęskni - może te GIRLS zastąpiły mi jego brak. Ale jak na razie dla mnie nie ma ani SATC ani Girls :(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam na dzieję, że drugi sezon będzie równie dobry. Nie ma co, chyba sobie trochę poczekamy na większą kampanię "Girls" w Polsce.

      Usuń
  5. "Girls" też niedawno zaczęłam oglądać więc przybijam witrualne high-five - też jestem przeważnie do tyłu z hitowymi rzeczami ;) Serial mnie zaciekawił, odcinek trwa tylko 30min więc idealny na wieczór. SATC nigdy nie oglądałam i jakoś mnie nie ciągnie...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mnie też długo nie ciągnęło do "Seksu...", ale jak kiedyś na spokojnie usiadłam do seansu, to nie żałowałam;)

      Usuń
  6. Ja już nie mam w kablówce HBO, więc wiele dobrych produkcji mnie omija. Kolejny raz czytam o "Dziewczynach". Wiele osób chwali ten serial, więc pewnie i ja się skuszę. Nie wiem tylko kiedy :)

    OdpowiedzUsuń
  7. No oczywiśćie The L Word jeśli jeszcze zdarzyło Ci się nie zobaczyć! Świetny serial, chłonęłam go jak gąbka, stawiam, że Tobie również się spodoba :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Girls dla mnie to powiew świeżości. Za duże seriali z poukładanymi, pięknymi pannami, których jedynym problemem jest to, że jej buty do sukienki nie pasują. Girls jest brzydkie i to mi się podoba, może dlatego, że moje życie jest bardzie podobne do nich, nich do lasek z Beverly Hills czy Upper East Side.

    Co do QAS do wersji UK nie oglądałam, ale uwielbiałam tę US. No i kocham Gale'a. sam sex, tyle :)

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...