Jak wyżej. Czyli małe wskazówki odróżniające twórczości- głównie te europejskie od amerykańskich super produkcji.
1. Kobiety występujące w filmie są zazwyczaj bez makijażu- a jak już go mają, to w ilości minimalnej. Z reguły panie te prezentują typ niezwykle subtelnej urody, takiej eterycznej, więc nie uświadczymy tu kserokopii pt. Jessica Biel, czy Jennifer Garner (obie aktorki chyba korzystają z usług tego samego chirurga plastycznego, bo ciężko mi je odróżnić).
2. Nie uświadczycie tu zmyślnych fryzur rodem z Disneya- główne bohaterki najczęściej chadzają w rozwianych kitkach, bądź innych lekko upiętych fryzurach. Podczas seansu "Sponsoringu" wielokrotnie odnosiłam wrażenie, że postać grana przez Juliette Binoche rzadko kiedy używa grzebienia.
3. Ujęcia nie należą do szybkich- weźmy na przykład sceny typu wyjście przez korytarz, albo zwykły spacer. Tak więc czynności dnia codziennego są mocno wydłużone w czasie, co przemawia za zupełnie inną estetyką niż ta made in Juesej.
4. Liczna gra świateł- promyki słońca padające przez firanki, czy wielokrotnie przywoływane produkcje Dolana- w tym wypadku najbardziej liczy się kolorystyka. Tak więc jest na czym zawiesić oko.
5.Dialogi, dialogi i jeszcze raz dialogi- bardzo ważny element i istny szkielet opowieści. Nie stanowią one jedynie przerywnika w dynamicznej akcji, ale są bazą dla wejścia w problemy postaci.
6. Sceny łóżkowe- o wiele bardziej naturalne i ogołocone z blichtru (przynajmniej te, które widziałam). Oczywiście wiadomo, że będzie tu o wiele więcej widać i słychać.
7.Głębia- chyba każdy się ze mną zgodzi, że dzieła te prezentują mocniej rozbudowane wątki psychologiczne. Nie zamierzam jednak gloryfikować europejskiego kina, bo jak wiadomo nie wszystko złoto co się świeci, więc można również natrafić na te bardziej zgniłe jaja.
Dzisiaj znowu dość dziwaczny wpisik, zaczynam odnosić wrażenie, że ten gorąc stopił mi mózg;]
3. Ujęcia nie należą do szybkich- weźmy na przykład sceny typu wyjście przez korytarz, albo zwykły spacer. Tak więc czynności dnia codziennego są mocno wydłużone w czasie, co przemawia za zupełnie inną estetyką niż ta made in Juesej.
4. Liczna gra świateł- promyki słońca padające przez firanki, czy wielokrotnie przywoływane produkcje Dolana- w tym wypadku najbardziej liczy się kolorystyka. Tak więc jest na czym zawiesić oko.
5.Dialogi, dialogi i jeszcze raz dialogi- bardzo ważny element i istny szkielet opowieści. Nie stanowią one jedynie przerywnika w dynamicznej akcji, ale są bazą dla wejścia w problemy postaci.
6. Sceny łóżkowe- o wiele bardziej naturalne i ogołocone z blichtru (przynajmniej te, które widziałam). Oczywiście wiadomo, że będzie tu o wiele więcej widać i słychać.
7.Głębia- chyba każdy się ze mną zgodzi, że dzieła te prezentują mocniej rozbudowane wątki psychologiczne. Nie zamierzam jednak gloryfikować europejskiego kina, bo jak wiadomo nie wszystko złoto co się świeci, więc można również natrafić na te bardziej zgniłe jaja.
Dzisiaj znowu dość dziwaczny wpisik, zaczynam odnosić wrażenie, że ten gorąc stopił mi mózg;]
