Uciec stąd.

                                                Tytuł: "Wyspa skazańców"

                                             Oryginalny: "Kongen av Bastoy"

Czas trwania:  1 godz. 56 min
Gatunek:  dramat, akcja

                                               Reżyseria:  Marius Holst

                                    Scenariusz: Dennis Magnusson, Eric Schmid

"Widziałem wieloryba, który miał w swoim ciele trzy harpuny, a mimo to nie poddawał się. Nim skonał,minął cały dzień.Podpłynęliśmy do niego bardzo blisko. Tak blisko, jak nigdy wcześniej. Był pokryty bliznami z potyczek, które przyszło mu stoczyć z ludźmi."

Norwegia, rok 1915.  Bastoy to wyspa, na której umieszcza się młodych skazańców. Każdy z nich wykonuje tam określone zadania: buduje mury, czyści latryny, pracuje w lesie. Wszystkim nadzoruje despotyczny kierownik (Stellan Skarsgard) i jego podwładny Brathen (Kristoffer Joner). Historia rozpoczyna się, gdy Erling (Benjamin Helstad)-zwany tu jako C-19, przybywa na owo oddalone od świata miejsce. Jest bardziej niepokorny niż reszta towarzyszy, co władza próbuje nagminnie temperować. Mimo wielu ciężkich kar,chłopak wciąż myśli o ucieczce: raz mu się to nawet udaje, lecz wkrótce zostaje złapany. W tym miejscu bowiem dzieją się rzeczy złe, takie, o których nikt nie chce i nie będzie mówić na głos. Czy uda się komuś powstrzymać tą niesprawiedliwość?

Film opowiada historię buntu. Buntu, który uaktywnił się przez kumulację pojedynczych ludzkich przeżyć. Indoktrynacja i wzniosłe słowa nie mają bowiem nic wspólnego z tym co naprawdę skrywa Bastoy. Niektórzy z więźniów nie tylko nie wrócą już do domu, ale pozostanie w nich również trauma po przerażających zdarzeniach. Na to wszystko kierownik oddziału nie tylko przymyka oko, ale i wręcz zezwala. Erling jest w tym filmie postacią kluczową, ponieważ jako jedyny nie daje się związać w pęta fałszywej uczciwości (tak jak robi to najdłuższy stażem Olav). Produkcja ta pokazuje, że trzymając się razem można obalić pewien sztywny system.

"Zaprzyjaźniłem się z chłopcem, który niedługo schodzi na ląd. Przez sześć lat harował na naszym statku i zawsze postępował słusznie. Teraz może zejść na ląd."

Scena ucieczki Erlinga i Olava jest chyba jedną z bardziej poruszających. "Wyspa skazańców" swoim przekazem przypomina niekiedy "Zło", choć na mój gust sprawia wrażenie smutniejszej. Muzyka powoduje tu jeszcze większe emocje i wprowadza nas w odpowiedni, melancholijny nastrój. Bardzo polecam.